უხერხემლო • გორის თეატრი

მართა და მამია სოფლად დარჩენილი მშობლები არიან. მოგონებებს და დანაშაულის გრძნობას სახლიდა გაქცეული ერთადერთი შვილის სიკვდილი აღვიძებს. ამ დროს მთელი ძალით იწყებს ყვირილს შეგრძნება, რომ მათ მისი მხარდაჭერის ნაცვლად, საზოგადოების ჩაკეტილ მას აუწყეს ფეხი. შესძლებენ კი მშობლები სიკვდილის შემდეგ მაინც მიიღონ შვილი ისეთი, როგორიც ის რეალურად იყო? რა დაემართათ მათ? რატომ დაკარგეს თანაგრძნობის უნარი ან საერთოდ სად გაქრა ეს ყველაფერი?